ORMANDA AKŞAM



Nihayet akşam sinsi adımlarla gelir, yabancı tavırlarla...Yavaş yavaş kendinizi başka bir dünyada hissedersiniz. Kimse size “hoş geldiniz” demez. Artık orman gece kadar karanlıktır ve gece orman kadar gizemli. Karanlık, derin, ürkütücü iki denizin birleştiğini iliklerinize kadar duyumsarsınız. Tüfeğinizin namlusu daha soğur. Ağaçlar ilkel hayvanlar gibi ırgalanır, inler. Rüzgar bir çağlayan gürültüsü ve serinliğiyle yüzünüzü yalar. Birkaç saat önce ayağınızı güvenle bastığınız yerde otun, börtü böceğin canlandığını hissedersiniz. Birazdan tipi başlar. Kurt ulumaları fırtınaya karışır. Bıyıklarınıza biriken karlar donar. Zaman durur. Çağlar ötesinden bir kapı aralanmış gibi, bütün masalların biçimsiz varlıkları etrafınızı sarar. Çok uzakta, köylerin cılız ışıkları söner. Her taraftan yüzlerce gözün üstünüze çevrilmiş olduğunu düşünürsünüz. Sanki bir adım atsanız şuuraltınızın bütün bilinmezleri ve korkularıyla dolu bir havuza yuvarlanacağınızı vehmedersiniz.
....
Cesaretiniz, direnciniz tükenir. Kaçarcasına biraz ilerde bekleyen arabanıza koşarsınız. Kaloriferleri yakarken, teknolojinin de, en az romantik hayaller kadar muhterem bir şey olduğunu düşünürsünüz...